Rechtsvorschriften zur Luftqualität

Για τις βιομηχανικές εγκαταστάσεις, οριακές τιμές εκπομπών σε επίπεδο ΕΕ καθορίστηκαν για πολύ λίγα μόνο είδη εγκαταστάσεων, καθώς τα κράτη μέλη ήταν απρόθυμα να αποδεχθούν τέτοιου είδους οριακές τιμές εκπομπών για σταθερές πηγές. Επί του παρόντος, οριακές τιμές εκπομπών αυτού του είδους εξακολουθούν να υπάρχουν για μεγάλες εγκαταστάσεις καύσης , για αποτεφρωτήρες αποβλήτων, εγκαταστάσεις και δραστηριότητες που χρησιμοποιούν οργανικούς διαλύτες, καθώς και εγκαταστάσεις για την παραγωγή διοξειδίου του τιτανίου . Οι οριακές τιμές εκπομπών αφορούν το διοξείδιο του θείου, τα οξείδια του αζώτου, το μονοξείδιο του άνθρακα και τα σωματίδια· για τους αποτεφρωτήρες αποβλήτων, οριακές τιμές εκπομπών καθορίστηκαν και για τις διοξίνες και τα φουράνια -δύο εξαιρετικά τοξικές χημικές ουσίες που παράγονται από τη διαδικασία αποτέφρωσης-, καθώς και για ορισμένα βαρέα μέταλλα. Οι διατάξεις είναι μερικές φορές πολύ διαφοροποιημένες, ανάλογα με το καύσιμο που χρησιμοποιείται, το ζήτημα εάν χρησιμοποιήθηκε «γηγενές» καύσιμο (άνθρακας), την ηλικία ή το μέγεθος της εγκατάστασης κ.λπ. Οι δυνατότητες παρέκκλισης και οι μεταβατικές περίοδοι περιπλέκουν περαιτέρω τις διατάξεις.

Ως προς τις υπόλοιπες μονάδες, η ΕΕ εξέτασε μόνο την εφαρμογή μέτρων προς μείωση των εκπομπών ατμοσφαιρικών ρύπων για τις μεγάλες βιομηχανικές εγκαταστάσεις, κάτι που σημαίνει ότι οι μικρού ή μεσαίου μεγέθους βιομηχανικές εγκαταστάσεις υπόκεινται μόνο σε περιορισμούς εκπομπών στον αέρα σύμφωνα με την εθνική νομοθεσία – όπου υπάρχουν τέτοιοι περιορισμοί. Για αυτές τις μεγάλες βιομηχανικές εγκαταστάσεις, η γενική προσέγγιση που υιοθέτησε η ΕΕ ήταν ότι οι εγκαταστάσεις πρέπει να συμμορφώνονται με την καλύτερη διαθέσιμη τεχνολογία που δεν συνεπάγεται υπερβολική αύξηση του κόστους . Για τα διάφορα είδη εγκαταστάσεων που καλύπτονται από την οδηγία, καταρτίζονται έγγραφα καθοδήγησης για τις βιομηχανικές διαδικασίες από εμπειρογνώμονες των εθνικών και ενωσιακών δημόσιων αρχών, εκπροσώπους του κλάδου και περιβαλλοντικές οργανώσεις. Τα συμπεράσματα εγκρίνονται επισήμως από την ΕΕ και, κατ’ αρχήν, χρησιμεύουν ως βάση για τις οριακές τιμές εκπομπών που καθορίζονται στις άδειες τις οποίες χορηγούν οι εθνικές αρχές στην εκάστοτε εγκατάσταση. Αυτές οι άδειες, που χορηγούνται από εθνικές, περιφερειακές ή τοπικές αρχές, οφείλουν να περιέχουν οριακές τιμές εκπομπών για κάποιες καθορισμένες ουσίες σε επίπεδο ΕΕ . Επιπλέον, καθορίζονται οριακές τιμές εκπομπών και για άλλες ρυπογόνες ουσίες που ενδέχεται να εκπέμπονται σε σημαντικές ποσότητες από τη σχετική εγκατάσταση. Πολλές μεταβατικές διατάξεις και διατάξεις που επιτρέπουν παρέκκλιση διασφαλίζουν και πάλι επαρκή ευελιξία για τις εθνικές αρχές, ώστε να λαμβάνονται υπόψη οι τοπικές συνθήκες, η γενική κατάσταση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης και το μέγεθος, η τοποθεσία, η ηλικία και η οικονομική κατάσταση της εγκατάστασης. Καθίσταται έτσι δυνατό, για παράδειγμα, δύο βιομηχανικές εγκαταστάσεις που βρίσκονται σε μικρή απόσταση μεταξύ τους να υπόκεινται σε μάλλον διαφορετικές προϋποθέσεις όσον αφορά τις οριακές τιμές εκπομπών ρύπανσης του αέρα.

Δεν έχει ακόμη εξακριβωθεί σε ποιον βαθμό είναι επαρκείς οι εν λόγω διατάξεις για τις βιομηχανικές εγκαταστάσεις. Στις αρχές του 2016, και στη συνέχεια σε τακτά χρονικά διαστήματα, η Επιτροπή υποχρεούται να δημοσιεύει έκθεση στην οποία αξιολογείται εάν υπάρχει ανάγκη καθορισμού ελάχιστων απαιτήσεων σε επίπεδο ΕΕ για τις οριακές τιμές εκπομπών· η Επιτροπή υποβάλλει, εάν ενδείκνυται, σχετικές νομοθετικές προτάσεις. Επομένως, πολλά εξαρτώνται από το ερώτημα εάν η παρακολούθηση των εκπομπών από τις βιομηχανικές εγκαταστάσεις συμβάλει ουσιαστικά στη μείωση της συγκέντρωσης ρύπων στον αέρα σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση.