Ο ρόλος του δικαστή βάσει των δύο οδηγιών – εστίαση στην πρόσβαση στη δικαιοσύνη
Η οδηγία για την ποιότητα του αέρα
Οι οριακές τιμές ποιότητας (συγκέντρωσης) της οδηγίας αποσκοπούν στην προστασία της ανθρώπινης υγείας. Συνεπώς, έχουν στόχο να προστατεύσουν το δικαίωμα του ατόμου στην υγεία. Είναι αρκετά ακριβείς και δεν περιέχουν όρους, ώστε να είναι άμεσα εφαρμόσιμες. Αυτό σημαίνει ότι ο ιδιώτης έχει το δικαίωμα να εντοπίζει τις οριακές τιμές στην εθνική του νομοθεσία: από αυτό προκύπτει ότι τα κράτη μέλη υποχρεούνται να μεταφέρουν στην εθνική τους νομοθεσία τις οριακές τιμές της οδηγίας για την ατμοσφαιρική ρύπανση 
. Επιπλέον, το Δικαστήριο της ΕΕ επιβεβαίωσε ότι
Το άρθρο 13 της οδηγίας για την ατμοσφαιρική ρύπανση προβλέπει ότι δεν πρέπει να γίνεται υπέρβαση των οριακών τιμών. Ωστόσο, από το άρθρο 23 προκύπτει ότι όταν σημειώνεται τέτοιου είδους υπέρβαση, το κράτος μέλος υποχρεούται να εκπονήσει σχέδιο για την ποιότητα του αέρα· όταν υπάρχει κίνδυνος υπέρβασης ορίου συναγερμού, το κράτος μέλος υποχρεούται, σύμφωνα με το άρθρο 24, να εκπονήσει σχέδιο βραχυπρόθεσμης δράσης. Το ζήτημα είναι, εάν έχει ιδιώτης το δικαίωμα να ζητήσει εκπόνηση τέτοιου είδους σχεδίων.
Όσον αφορά τα σχέδια βραχυπρόθεσμης δράσης, το Δικαστήριο απάντησε καταφατικά στο ερώτημα αυτό . Έκρινε ότι τα σχέδια αποσκοπούν στην εξάλειψη της απειλής για την ανθρώπινη υγεία το συντομότερο δυνατόν και ότι η εκπόνηση σχεδίου είναι η συνέπεια που προβλέπει η νομοθεσία της ΕΕ για τις περιπτώσεις κατά τις οποίες τίθεται θέμα κινδύνου υπέρβασης των ορίων συναγερμού. Οι διαπιστώσεις αυτές ισχύουν και για τα σχέδια για την ποιότητα του αέρα σύμφωνα με το άρθρο 23 της οδηγίας για την ατμοσφαιρική ρύπανση · πράγματι, στις περιπτώσεις του άρθρου 23, όχι μόνο τίθεται θέμα κινδύνου υπέρβασης των οριακών τιμών, αλλά όντως σημειώνεται υπέρβαση, γεγονός το οποίο καθιστά την απειλή για την ανθρώπινη υγεία ακόμη μεγαλύτερη
Το Δικαστήριο περιόρισε το δικαίωμα των προσώπων να ζητούν συγκεκριμένο περιεχόμενο σχεδίου . Έκρινε ότι οι δημόσιες αρχές πρέπει μεν να λαμβάνουν μέτρα ώστε ο χρόνος (ο κίνδυνος) υπέρβασης να είναι όσο το δυνατόν συντομότερος, όμως απολαύουν μεγάλου περιθωρίου διακριτικής ευχέρειας, ώστε να μην μπορούν να ζητηθούν συγκεκριμένα μέτρα. Όσον αφορά το γερμανικό δίκαιο, το Bundesverwaltungsgericht διευκρίνισε ότι η προοδευτική μείωση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης δεν συνάδει κατ’ ανάγκη με το δίκαιο της ΕΕ· θα μπορούσε να ελέγχεται από τα δικαστήρια εάν η εν λόγω μείωση επιτυγχάνεται πραγματικά όσο το δυνατόν συντομότερα . Επίσης, το Ανώτατο Δικαστήριο του Ηνωμένου Βασιλείου αποφάσισε ότι το ζήτημα εάν ένα σχέδιο για την ποιότητα του αέρα (σύμφωνα με το άρθρο 23 της οδηγίας για την ατμοσφαιρική ρύπανση) μειώνει την ατμοσφαιρική ρύπανση όσο το δυνατόν συντομότερα, υπόκειται σε δικαστικό έλεγχο . Μολονότι, επομένως, ένας ιδιώτης δεν έχει δικαιώματα, μπορεί να επισημάνει ενώπιον δικαστηρίου μέτρα που θα μπορούσαν να επαναφέρουν ταχύτερα την ατμοσφαιρική ρύπανση στις απαιτούμενες τιμές.