Ο ρόλος του δικαστή βάσει των δύο οδηγιών – εστίαση στην πρόσβαση στη δικαιοσύνη
Εισαγωγή
Τόσο η οδηγία 2008/50 -η οδηγία για την ποιότητα του αέρα- όσο και η οδηγία 2002/49 -η οδηγία για τον θόρυβο- έχουν ως στόχο την προστασία των ανθρώπων και του περιβάλλοντος. Όσον αφορά την οδηγία για την ποιότητα του αέρα, ο στόχος αυτός ορίζεται ρητώς στο άρθρο 1 που αναφέρει:
«Τα μέτρα που θεσπίζονται με την παρούσα οδηγία έχουν ως στόχο: 1. τον προσδιορισμό και καθορισμό των στόχων για την ποιότητα του ατμοσφαιρικού αέρα, ώστε να αποφεύγονται, να προλαμβάνονται ή να μειώνονται οι επιβλαβείς επιπτώσεις στην ανθρώπινη υγεία και στο σύνολο του περιβάλλοντος...».
Ο εν λόγω στόχος εξετάζεται επίσης στις αιτιολογικές σκέψεις 1 έως 3, 11 και 12 της οδηγίας. Η αιτιολογική σκέψη 12, ειδικότερα, αναφέρεται ρητά στις συστάσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, ο οποίος εξέδωσε κατευθυντήριες γραμμές σχετικά με τα επίπεδα ποιότητας του αέρα για την προστασία της ανθρώπινης υγείας.
Επίσης, η οδηγία για τον θόρυβο αναφέρεται στην ανάγκη προστασίας της ανθρώπινης υγείας, δηλώνοντας στο άρθρο 1:
«Η παρούσα οδηγία αποβλέπει στον καθορισμό μιας κοινής προσέγγισης για την αποφυγή, πρόληψη ή περιορισμό, βάσει ιεράρχησης προτεραιοτήτων, των δυσμενών επιπτώσεων, συμπεριλαμβανομένης της ενόχλησης, από έκθεση στον περιβάλλοντα θόρυβο.»
Είναι αλήθεια ότι η ανθρώπινη υγεία δεν αναφέρεται ρητά· ωστόσο, οι επιβλαβείς επιπτώσεις που μπορεί να προκαλέσει η έκθεση σε περιβαλλοντικό θόρυβο, δεν μπορούν να είναι τίποτε άλλο παρά επιβλαβείς επιπτώσεις στην ανθρώπινη υγεία. Η κατανόηση αυτή επιβεβαιώνεται από την αιτιολογική σκέψη 1 της οδηγίας για τον θόρυβο, η οποία αναφέρει:
«Εμπίπτει στην πολιτική της Κοινότητας να επιτευχθεί υψηλό επίπεδο προστασίας της υγείας και του περιβάλλοντος, ένας δε από τους στόχους που πρέπει να επιτευχθούν είναι η προστασία κατά του θορύβου».
Από τις διατάξεις αυτές προκύπτει ότι τα μέτρα κατά του θορύβου που ορίζονται στην οδηγία έχουν σκοπό την αποφυγή, πρόληψη ή μείωση των αρνητικών επιπτώσεων στην ανθρώπινη υγεία λόγω του θορύβου.
Και οι δύο οδηγίες προβλέπουν ορισμένα μέτρα που λαμβάνουν οι δημόσιες αρχές των κρατών μελών ώστε να διασφαλίσουν αυτήν την προστασία. Στη συνέχεια εξετάζεται, ξεχωριστά για κάθε οδηγία, σε ποιο βαθμό οι ιδιώτες 
έχουν το δικαίωμα να προσφεύγουν στα δικαστήρια ώστε να εγκριθούν πράγματι τα μέτρα που προβλέπονται βάσει των δύο οδηγιών.