Rechtsvorschriften zur Luftqualität

Η Ευρωπαϊκή Ένωση πραγματεύτηκε τη θέσπιση νομοθεσίας για τον περιορισμό της παρουσίας ρύπων στον αέρα. Δύο επιλογές ήταν διαθέσιμες στον νομοθέτη: αφενός, η νομοθεσία θα μπορούσε να περιορίσει ή να απαγορεύσει συνολικά την εκπομπή ενός ρύπου από προϊόντα ή εγκαταστάσεις (σημειακές πηγές). Καθώς όμως η καύση καυσίμου (βενζίνης ή άνθρακα), για παράδειγμα σε οχήματα ή βιομηχανικές εγκαταστάσεις, δεν μπορεί να σταματήσει εντελώς και προκαλεί ατμοσφαιρική ρύπανση, στην καλύτερη περίπτωση θα μπορούσε να αποφασιστεί περιορισμός των εκπομπών τέτοιου είδους ρύπων.

Ωστόσο, είναι προφανές ότι η μείωση των εκπομπών από σημειακές πηγές δεν αρκεί για να σταματήσει η ατμοσφαιρική ρύπανση: ακόμη και όταν, για παράδειγμα, όλα τα αυτοκίνητα και φορτηγά τηρούν τα νόμιμα όρια για τις εκπομπές ρύπων, η συνολική ποσότητα αυτών των εκπομπών γενικά μπορεί να είναι τέτοια ώστε η παρουσία ρύπων στον αέρα να φθάνει σε συγκεντρώσεις επικίνδυνες για την ανθρώπινη υγεία ή το περιβάλλον. Επομένως, η στρατηγική που αποφάσισε να ακολουθήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν διπλή: αφενός, υιοθέτησε -και ενημέρωνε τακτικά- νομοθεσία για τον περιορισμό των εκπομπών ορισμένων ρύπων από σημειακές πηγές (οχήματα, μοτοσικλέτες, μηχανήματα, βιομηχανικές εγκαταστάσεις). Για αυτές τις οριακές τιμές εκπομπών απαγορευόταν η υπέρβαση ανά πάσα στιγμή.