Εισαγωγή
Ενώ οι οδηγίες είναι διαφορετικές ως προς το επίκεντρο της προστασίας τους, οι γενικοί στόχοι τους είναι παρόμοιοι και συμπληρωματικοί. Πρωταρχικός στόχος των δύο οδηγιών είναι να συμβάλουν στη διασφάλιση της βιοποικιλότητας μέσω της διατήρησης των φυσικών οικοτόπων και της άγριας χλωρίδας και πανίδας. Ενώ η οδηγία για τα πτηνά αποσκοπεί στη διατήρηση των ειδών πτηνών, η οδηγία για τους οικοτόπους όχι μόνο προστατεύει άλλα είδη χλωρίδας και πανίδας, αλλά και επεκτείνει το σύστημα προστασίας σε τύπους οικοτόπων. Η οδηγία για τα πτηνά προστατεύει όλα τα είδη πτηνών που ζουν εκ φύσεως στην ευρωπαϊκή επικράτεια των κρατών μελών (δηλ. περίπου 470 είδη), ενώ η οδηγία για τους οικοτόπους προστατεύει πάνω από 1 200 απαριθμούμενα είδη και 231 τύπους οικοτόπων με ενδιαφέρον διατήρησης για την ΕΕ.
Η οδηγία για τα πτηνά αποσκοπεί στην επίτευξη πληθυσμών των ειδών σε επίπεδο που αντιστοιχεί ιδίως στις οικολογικές, επιστημονικές και πολιτιστικές απαιτήσεις. Η οδηγία για τους οικοτόπους αποσκοπεί στην επίτευξη ικανοποιητικής κατάστασης διατήρησης τόσο για τα είδη όσο και για τους τύπους οικοτόπων. Για την επίτευξη των γενικών στόχων τους, οι οδηγίες απαιτούν να λαμβάνονται υπόψη οι οικονομικές, πολιτιστικές και κοινωνικές ή ψυχαγωγικές απαιτήσεις, δεδομένου ότι οι παράγοντες αυτοί αντιπροσωπεύουν σε μεγάλο βαθμό το πλαίσιο εντός του οποίου πρέπει να εφαρμόζονται οι οδηγίες. Η οδηγία για τους οικοτόπους απαιτεί επίσης να λαμβάνονται υπόψη τα περιφερειακά και τοπικά χαρακτηριστικά.
Η προστασία των τόπων έχει μεγάλη σημασία στο πλαίσιο του καθεστώτος της ΕΕ για την προστασία της φύσης, δεδομένης της επιδεινούμενης κατάστασης των φυσικών οικοτόπων και της άγριας χλωρίδας και πανίδας. Είναι ενδεικτικό ότι οι τύποι οικοτόπων κοινοτικού ενδιαφέροντος χαρακτηρίζονται σε γενικές γραμμές από χειρότερη κατάσταση και τάση διατήρησης από ό, τι τα είδη. Σε ολόκληρη την ΕΕ, μόνο το 16 % των αξιολογήσεων οικοτόπων σε βιογεωγραφικό επίπεδο είναι ικανοποιητικό, ενώ περισσότεροι από τα δύο τρίτα είναι μη ικανοποιητικοί. Παρά τις βελτιώσεις στη γνώση, το 7 % παραμένουν σε άγνωστη κατάσταση, με σημαντικά χάσματα ιδίως για το θαλάσσιο περιβάλλον (αριστερά στο κυκλικό διάγραμμα παρακάτω). Όσον αφορά τις τάσεις, το 33 % των εκτιμήσεων για τους τύπους οικοτόπων είναι μη ικανοποιητικές-σταθερές, το 30 % είναι μη ικανοποιητικές-επιδεινούμενες ενώ το 4 % είναι μη ικανοποιητικές-βελτιούμενες (δεξιά στο κυκλικό διάγραμμα παρακάτω). Οι οικότοποι σε λειμώνες, υγρότοπους και αμμόλοφους παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Από την άλλη πλευρά, οι οικότοποι με ερείκη, θάμνους και σκληρόφυλλη χαμηλή βλάστηση (π.χ. μακκί) έχουν καλύτερη απόδοση από τον μέσο όρο. Τα δάση και τα ενδιαιτήματα γλυκού νερού είναι κατά κύριο λόγο σε μη ικανοποιητική αλλά σταθερή κατάσταση. Οι περιοχές των Άλπεων και οι μακαρονησιακές και στεπικές περιοχές έχουν το υψηλότερο μερίδιο ικανοποιητικών αξιολογήσεων της κατάστασης των χερσαίων οικοτόπων (από 25 % έως 50 %), ενώ ικανοποιητικές εκτιμήσεις θαλάσσιων οικοτόπων έχουν αναφερθεί μόνο για τη θαλάσσια μακαρονησιακή περιοχή (33,3 %) και τη θαλάσσια περιοχή του Εύξεινου Πόντου (14,3 %). 
Κατάσταση διατήρησης των τύπων οικοτόπων & Κατάσταση διατήρησης των τύπων οικοτόπων με τάσεις για όσους αξιολογήθηκαν ως μη ικανοποιητικοί
Quelle: http://ec.europa.eu/environment/nature/legislation/fitness_check/docs/nature_fitness_check.pdf, σ. 30