Οδηγία πλαίσιο για τα ύδατα
Οι δομές προστασίας των υδάτων
Οι δομές που προβλέπονται από την οδηγία-πλαίσιο για τα ύδατα είναι, κάποιες, γενικής φύσεως και βασίζονται στη διαχείριση των υδάτων στο πλέον κατάλληλο υδρολογικό και διοικητικό επίπεδο (Α) ενώ, άλλες, αφορούν συγκεκριμένα ορισμένες περιοχές που χρήζουν ενισχυμένης προστασίας (Β).
A. Περιοχή λεκάνης απορροής ποταμού
Τα κράτη μέλη πρέπει να προσδιορίσουν τις περιοχές λεκάνης απορροής που βρίσκονται στην επικράτειά τους. Όντας οι φυσικές υδρολογικές μονάδες του σχετικού φαινομένου, ορίζονται με απλό και παραδοσιακό τρόπο ως «η εδαφική έκταση από την οποία συγκεντρώνεται το σύνολο της απορροής μέσω διαδοχικών ρευμάτων, ποταμών και πιθανώς λιμνών και παροχετεύεται στη θάλασσα με ενιαίο στόμιο ποταμού, εκβολές ή δέλτα» (άρθρο 2 παράγραφος 13). Οι περιοχές αυτές ομαδοποιούνται σε περιοχές λεκάνης απορροής ποταμού (άρθρο 2 παράγραφος 15 και άρθρο 3 παράγραφος 1). Στο επίπεδο αυτών των περιοχών λεκάνης απορροής ποταμού πρέπει να γίνεται η διαχείριση των υδάτινων πόρων, και αυτό είναι μια καινοτομία που επιφέρει η ΟΠΥ. Κατά συνέπεια, οι κατάλληλες διοικητικές ρυθμίσεις για την εφαρμογή των κανόνων της ΟΠΥ πρέπει να γίνονται χωριστά σε κάθε περιοχή λεκάνης απορροής ποταμού (άρθρο 3 παράγραφος 2), αν και κατά τρόπο συντονισμένο σε κάθε τέτοια λεκάνη και για το σύνολό της (άρθρο 3 παράγραφος 4 και αιτιολογική σκέψη 13).Οι λεκάνες απορροής ποταμού που καλύπτουν εδάφη περισσότερων του ενός κρατών μελών θα πρέπει να υπάγονται σε μια διεθνή περιοχή λεκάνης απορροής ποταμού για την οποία θα πρέπει να υπάρχει διακρατική συνεργασία. Το κάθε ένα από τα κράτη υποχρεούται να προβαίνει στις κατάλληλες διοικητικές ρυθμίσεις στο τμήμα οποιασδήποτε διεθνούς περιοχής λεκάνης απορροής ποταμού που βρίσκεται στην επικράτειά του (άρθρο 3 παράγραφος 3). Στην πράξη, το καθήκον του συντονισμού ικανοποιείται σε μεγάλο βαθμό από την ύπαρξη προϋφιστάμενων δομών που έχουν προκύψει από διεθνείς συμφωνίες, όπως η Διεθνής Επιτροπή για την Προστασία του Ρήνου και η Διεθνής Επιτροπή για την Προστασία του Μόζα (υπόθεση C-32/05 Επιτροπή κατά Λουξεμβούργου, σκέψεις 69-70). Στην περίπτωση περιοχών λεκάνης απορροής ποταμών οι οποίες εκτείνονται πέραν του εδάφους της Κοινότητας, τα κράτη μέλη υποχρεούνται απλώς, εκτός του να εφαρμόζουν τους κανόνες της οδηγίας στα αντίστοιχα εδάφη τους, να επιδιώκουν τον κατάλληλο συντονισμό με τα ενδιαφερόμενα τρίτα κράτη (άρθρο 3 παράγραφος 5).