Συμμετοχή του κοινού στο διεθνές δίκαιο
Στο ίδιο πνεύμα όπως με την πρόσβαση σε πληροφορίες, η UNFCCC αναφέρεται μόνο στη συμμετοχή του κοινού με μάλλον γενικό τρόπο, το δε πρωτόκολλο του Κιότο δεν προσθέτει κάτι σε αυτό.
Η UNCCD προχωρά περαιτέρω, υποχρεώνοντας τα μέρη όχι μόνο να προωθούν γενικά και να διευκολύνουν τη συμμετοχή του κοινού στις προσπάθειες για την καταπολέμηση της απερήμωσης και τον μετριασμό των επιπτώσεων της ξηρασίας, αλλά και να
- «προβλέπουν αποτελεσματική συμμετοχή σε τοπικό, εθνικό και περιφερειακό επίπεδο μη κυβερνητικών οργανώσεων και των τοπικών πληθυσμών, τόσο γυναικών όσο και ανδρών, ιδίως των χρηστών πόρων, μεταξύ άλλων των γεωργών και των βοσκών και των αντιπροσωπευτικών οργανώσεών τους, στον σχεδιασμό πολιτικών, στη λήψη αποφάσεων και στην εφαρμογή και αναθεώρηση των εθνικών προγραμμάτων δράσης»,
- «προωθούν, σε μόνιμη βάση, την πρόσβαση του κοινού σε σχετικές πληροφορίες και την ευρεία συμμετοχή του σε δραστηριότητες εκπαίδευσης και ευαισθητοποίησης».
Ενώ επαφίεται στα μέρη να αποφασίσουν σχετικά με τα μέσα, η UNCCD υποστηρίζει τη συμμετοχή του κοινού, π.χ. τονίζοντας την «αποτελεσματική συμμετοχή» και τη διάδοση των υφιστάμενων πληροφοριών σχετικά με την απερήμωση.
Η Σύμβαση της Στοκχόλμης είναι πιο συγκεκριμένη όσον αφορά την πρόσβαση σε πληροφορίες και τη συμμετοχή του κοινού από τις περισσότερες περιβαλλοντικές συμφωνίες παγκόσμιας εμβέλειας, υποχρεώνοντας τα μέρη να προωθούν και να διευκολύνουν:
Παρά την ηπιότερη μορφή της «προώθησης και διευκόλυνσης», αντί της «διασφάλισης», της συμμετοχής του κοινού, η Σύμβαση της Στοκχόλμης ορίζει ότι η συμμετοχή αυτή πρέπει επίσης να περιλαμβάνει την ευκαιρία για το κοινό να εξετάζει τις απαντήσεις που αφορούν τις έμμονες οργανικές ενώσεις, καθώς και να προβληματίζεται ως προς την εφαρμογή της Σύμβασης καθαυτής. Αυτό σημαίνει ότι η συμμετοχή του κοινού απαιτεί κάτι περισσότερο από το να παρέχεται απλώς στα μέλη του πρόσβαση σε πληροφορίες.