Είδη υποχρεώσεων, εργασίες διαχείρισης αποβλήτων, ευθύνες διαχείρισης αποβλήτων
Εργασίες διαχείρισης αποβλήτων
Υποχρεώσεις διαχείρισης αποβλήτων
Ο βασικός και ουσιαστικότερος κανόνας του δικαίου για τα απόβλητα είναι ότι απαγορεύεται η εγκατάλειψη, η απόρριψη ή η ανεξέλεγκτη διαχείριση των αποβλήτων (άρθρο 36). Ανεξάρτητα από το αν ανακτώνται (άρθρο 10) ή διατίθενται (άρθρο 12), η διαχείριση των αποβλήτων «πραγματοποιείται χωρίς να τίθεται σε κίνδυνο η ανθρώπινη υγεία και χωρίς να βλάπτεται το περιβάλλον (...)» (άρθρο 13). Η απαίτηση αυτή είναι υψίστης σημασίας για τη σημαντική νομολογία. Έτσι, ανεξάρτητα από το εάν υφίσταται πραγματική περιβαλλοντική ζημία, το γεγονός και μόνο ότι μια χωματερή δεν έχει εγκριθεί, ούτε ελέγχεται, θεωρείται ότι είναι επιβλαβές για το περιβάλλον (υπόθεση C-449/03 Επιτροπή κατά Γαλλίας, υπόθεση C-494/01 Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ιρλανδίας).
Πρέπει να εκπονούνται εθνικά προγράμματα διαχείρισης αποβλήτων σε μια προσπάθεια «ρήξης της σχέσης μεταξύ οικονομικής ανάπτυξης και περιβαλλοντικών επιπτώσεων που συνδέονται με την παραγωγή αποβλήτων» μέσω της έγκρισης των στόχων για τη διαχείριση των αποβλήτων των κρατών μελών (άρθρο 29 παράγραφοι 1 και 2).
Λαμβάνονται μέτρα για την προώθηση της επαναχρησιμοποίησης και της ανακύκλωσης, μεταξύ άλλων με την ενθάρρυνση της δημιουργίας και της υποστήριξης δικτύων επαναχρησιμοποίησης και επισκευής και τη χρήση οικονομικών μέσων, κριτηρίων ανάθεσης συμβάσεων ή ποσοτικών στόχων. Προκειμένου να προωθηθεί η «υψηλής ποιότητας» ανακύκλωση, πρέπει να καθιερωθούν χωριστές συλλογές αποβλήτων όπου αυτό είναι τεχνικά, περιβαλλοντικά και οικονομικά εφικτό και ενδεδειγμένο, και αυτό πρέπει να επιτευχθεί το αργότερο έως το 2015 για το χαρτί, το μέταλλο, το πλαστικό και το γυαλί (άρθρο 11 παράγραφος 1). Έως το 2020, η προετοιμασία για επαναχρησιμοποίηση και η ανακύκλωση αυτών των τεσσάρων ειδών αποβλήτων από νοικοκυριά (και ενδεχομένως εξομοιούμενων ειδών) θα φθάσουν τουλάχιστον το 50 % ως προς το συνολικό βάρος. Επιπλέον, θα υποβάλλεται σε διάφορους τύπους «ανάκτησης υλικών» τουλάχιστον το 70 % ως προς το συνολικό βάρος των μη επικίνδυνων αποβλήτων κατασκευών και κατεδαφίσεων (άρθρο 11 παράγραφος 2).