Combatting waste crime

Στην υπόθεση C-624/17 (Tronex), σε χονδρέμπορο μη διοχετευμένων στην αγορά παρτίδων ηλεκτρονικών προϊόντων επιβλήθηκε πρόστιμο με αναστολή λόγω της φερόμενης μεταφοράς αποβλήτων κατά παράβαση των διατάξεων του κανονισμού WSR. Η παρτίδα, η οποία αποτελούνταν από ηλεκτρικές ή ηλεκτρονικές συσκευές, ηλεκτρικούς βραστήρες, ατμοσίδερα, ανεμιστήρες και ξυριστικές μηχανές, εφέρετο να έχει αποσταλεί σε τρίτο, εγκατεστημένο στην Τανζανία. Οι συσκευές βρίσκονταν, κατά το μεγαλύτερο μέρος τους, στην αρχική συσκευασία τους, αλλά ορισμένες ήταν χωρίς συσκευασία. Ορισμένα εμπορεύματα επιστράφηκαν από καταναλωτές βάσει της σχετικής εγγυήσεως του προϊόντος και ορισμένα τα είχε αφαιρέσει από τη σειρά προϊόντων του ο πωλητής κατόπιν μεταβολής της σειράς αυτής. Ορισμένες συσκευές ήταν ελαττωματικές. Η μεταφορά πραγματοποιήθηκε χωρίς την κοινοποίηση ή τη συγκατάθεση που διαλαμβάνεται στον WSR. Σύμφωνα με το ΔΕΕ, η εν λόγω μεταφορά πρέπει να θεωρείται «μεταφορά αποβλήτων» όταν η παρτίδα αυτή περιλαμβάνει συσκευές των οποίων δεν διαπιστώθηκε προηγουμένως η καλή λειτουργία ή οι οποίες δεν προστατεύθηκαν με τον ενδεδειγμένο τρόπο από τις ζημίες κατά τη μεταφορά. Αντιθέτως, τέτοια προϊόντα που κατέστησαν περιττά στη σειρά προϊόντων του πωλητή, τα οποία βρίσκονται μέσα στην αρχική συσκευασία τους που δεν έχει ανοιχθεί, δεν πρέπει, ελλείψει αντίθετων ενδείξεων, να θεωρηθούν απόβλητα.

Στην υπόθεση C-689/17 (Conti 11. Container Schiffahrt), το ΔΕΕ αναγκάστηκε για άλλη μια φορά να ασχοληθεί με τον ορισμό των αποβλήτων, αυτήν τη φορά σε σχέση με πλοίο μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων το οποίο μετέφερε εμπορευματοκιβώτια, μεταξύ των οποίων και ορισμένες «επικίνδυνες ουσίες» από τις Ηνωμένες Πολιτείες στο Βέλγιο. Αφού ξέσπασε πυρκαγιά και σημειώθηκαν εκρήξεις στο πλοίο, η εταιρεία Conti έλαβε άδεια να το ρυμουλκήσει στα γερμανικά ύδατα. Ωστόσο, σύμφωνα με τις γερμανικές αρχές, το ίδιο το πλοίο «καθώς και το ευρισκόμενο επί του πλοίου πυροσβεστικό υγρό, όπως και οι λάσπες και το άχρηστο μέταλλο, [έπρεπε] να χαρακτηρισθούν ως απόβλητα». Το ΔΕΕ επιβεβαίωσε ότι τα υπολείμματα φορτίου, όπως τα επίμαχα, τα οποία έχουν προκληθεί από ατύχημα επί πλοίου, πρέπει να θεωρηθούν απόβλητα που δημιουργούνται επί των πλοίων, τα οποία εξαιρούνται από το πεδίο εφαρμογής του WSR έως ότου εκφορτωθούν προκειμένου να αξιοποιηθούν ή να διατεθούν.

Υπάρχουν αρκετές άλλες αποφάσεις του ΔΕΕ σχετικά με τον χαρακτήρα και την ταξινόμηση των ουσιών που μεταφέρονται πέραν των συνόρων. Κυρίως στην υπόθεση C-241/12 (Shell Nederland), το ΔΕΕ χρειάστηκε να ταξινομήσει πάνω από 333 000 κιλά πετρελαϊκού προϊόντος που αγοραστής στο Βέλγιο επέστρεψε στην ολλανδική εταιρεία Shell. Ο αγοραστής δεν ήταν σε θέση να αποθηκεύσει ή να διατηρήσει το πετρελαϊκό προϊόν λόγω βλάβης στη σύνθεσή του που προκλήθηκε, εκ παραδρομής, κατά τη φόρτωση της αρχικής μεταφοράς του προϊόντος από τις Κάτω Χώρες στο Βέλγιο. Ο καθορισμός τού κατά πόσον το πετρελαϊκό προϊόν ήταν «απόβλητο» ήταν απαραίτητος για την ποινική διαδικασία που κινήθηκε κατά της Shell. Σύμφωνα με το ΔΕΕ, ο πελάτης δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι είχε την πρόθεση να διαθέσει ή να ανακτήσει το επίμαχο φορτίο, δεδομένου ότι επιστράφηκε βάσει της σύμβασης. Ωστόσο, ήταν πολύ πιο δύσκολο να εκτιμηθεί η θέση της Shell και να καθοριστεί εάν σκόπευε να «απορρίψει» το επίμαχο φορτίο κατά τη στιγμή που αποκαλύφθηκε η μόλυνσή του. Το ΔΕΕ έλαβε υπόψη ότι η ουσία είχε εμπορική αξία και μπορούσε να πωληθεί στην αγορά χωρίς να υποστεί επεξεργασία. Το αποφασιστικό γεγονός, ωστόσο, ήταν ότι η Shell παρέλαβε ως επιστροφή το επίμαχο φορτίο με την πρόθεση να το αναμείξει και να το διαθέσει εκ νέου στην αγορά. Για τον λόγο αυτό, δεν μπορούσε να θεωρηθεί ως απόβλητο στο πλαίσιο του WSR.