Απαιτήσεις
Η οδηγία Seveso III θεσπίζει ευρύ φάσμα προληπτικών μέτρων. Τα κράτη μέλη πρέπει να διασφαλίζουν ότι, μέσω αλλαγών στη νομοθεσία για τον χωροταξικό σχεδιασμό, οι νέες μονάδες βρίσκονται σε ασφαλή απόσταση από τις υφιστάμενες και ότι εφαρμόζονται μέτρα για την αντιμετώπιση ατυχημάτων σε περιοχές γύρω από βιομηχανικές εγκαταστάσεις που στεγάζουν μεγάλες ποσότητες επικίνδυνων προϊόντων. Στην υπόθεση C-53/10 Franz Mücksch, το ΔΕΕ έκρινε ότι η υποχρέωση αυτή καλύπτει επίσης τις αρχές που συμμετέχουν στην εκτέλεση σχεδίων και πολιτικών οι οποίες συνδέονται με τους στόχους της πρόληψης μεγάλων ατυχημάτων και του περιορισμού των συνεπειών των ατυχημάτων αυτών. Η απουσία σχεδίου ανάπτυξης χρήσεων γης δεν μπορεί να απαλλάσσει τις εν λόγω αρχές από την υποχρέωση να λαμβάνουν υπόψη, κατά την αξιολόγηση αιτήσεων για άδειες σχεδιασμού, την ανάγκη διατήρησης κατάλληλων αποστάσεων μεταξύ των εγκαταστάσεων.
Επιπλέον, η οδηγία θεσπίζει αυστηρά πρότυπα επιθεώρησης ώστε να διασφαλίζεται η αποτελεσματική εφαρμογή των κανόνων ασφαλείας. Επιπροσθέτως, τα κράτη μέλη θα πρέπει να θεσπίζουν κανόνες σχετικά με τις κυρώσεις που επιβάλλονται σε περίπτωση παράβασης των εθνικών διατάξεων που καταρτίζονται δυνάμει της παρούσας οδηγίας και να διασφαλίζουν την εφαρμογή τους. Οι κυρώσεις αυτές θα πρέπει να είναι αποτελεσματικές, αναλογικές και αποτρεπτικές.
Οι φορείς εκμετάλλευσης έχουν γενική υποχρέωση να λαμβάνουν όλα τα αναγκαία μέτρα για την πρόληψη σοβαρών ατυχημάτων, τον μετριασμό των συνεπειών τους και τη λήψη μέτρων αποκατάστασης. Όταν υπάρχουν επικίνδυνες ουσίες σε εγκαταστάσεις που υπερβαίνουν ορισμένες ποσότητες, ο φορέας εκμετάλλευσης πρέπει να παρέχει στην αρμόδια αρχή επαρκείς πληροφορίες ώστε να είναι σε θέση να ταυτοποιεί την εγκατάσταση, τις επικίνδυνες ουσίες που υπάρχουν και τους πιθανούς κινδύνους.
Οι αρχές οφείλουν να καταρτίσουν το εξωτερικό σχέδιο έκτακτης ανάγκης. Στην υπόθεση C-392/08 Επιτροπή κατά Ισπανίας, που αφορούσε την οδηγία Seveso II, το ΔΕΕ έκρινε ότι οι αρμόδιες αρχές υποχρεούνται να καταρτίζουν τα εξωτερικά σχέδια έκτακτης ανάγκης εντός προθεσμίας που δεν είναι δυνατόν να θέτει σε κίνδυνο την αποτελεσματικότητα των διατάξεων της οδηγίας, λαμβάνοντας παράλληλα υπόψη τον χρόνο που απαιτείται για την οριστικοποίηση των εν λόγω σχεδίων και, συνεπώς, εντός εύλογου χρονικού διαστήματος από τη στιγμή που οι επιχειρήσεις παρέσχαν τις απαραίτητες πληροφορίες. Σύμφωνα με το άρθρο 12 της οδηγίας Seveso III, το εξωτερικό σχέδιο έκτακτης ανάγκης καταρτίζεται εντός δύο ετών από τη λήψη των αναγκαίων πληροφοριών από τον φορέα εκμετάλλευσης. Επιπλέον, τα κράτη μέλη πρέπει να διασφαλίζουν ότι τα εσωτερικά και εξωτερικά σχέδια έκτακτης ανάγκης επανεξετάζονται, δοκιμάζονται και, εφόσον απαιτείται, επικαιροποιούνται από τους φορείς εκμετάλλευσης και τις εντεταλμένες αρχές, αντίστοιχα, σε κατάλληλα χρονικά διαστήματα που δεν υπερβαίνουν τα τρία έτη.
Ο φορέας εκμετάλλευσης θα πρέπει επίσης να καταρτίζει και, εφόσον απαιτείται από την εθνική νομοθεσία, να αποστέλλει στην αρμόδια αρχή πολιτική πρόληψης μεγάλων ατυχημάτων (ΠΠΜΑ), στην οποία καθορίζεται η συνολική προσέγγιση και τα μέτρα του φορέα εκμετάλλευσης, συμπεριλαμβανομένων των κατάλληλων συστημάτων διαχείρισης της ασφάλειας, για την αντιμετώπιση των κινδύνων μεγάλων ατυχημάτων. Οι φορείς εκμετάλλευσης πρέπει να παρέχουν εκθέσεις ασφαλείας, να θεσπίζουν σύστημα διαχείρισης της ασφάλειας και να θέτουν σε εφαρμογή εσωτερικό σχέδιο έκτακτης ανάγκης. Όταν οι φορείς εκμετάλλευσης εντοπίζουν και αξιολογούν τους κινδύνους μεγάλου ατυχήματος, θα πρέπει επίσης να λαμβάνονται υπόψη οι επικίνδυνες ουσίες που ενδέχεται να παραχθούν σε περίπτωση σοβαρού ατυχήματος εντός της εγκατάστασης.
Επιπλέον, οι φορείς εκμετάλλευσης που χειρίζονται επικίνδυνες ουσίες πάνω από ορισμένα όρια και οι αρχές πρέπει να ενημερώνουν τακτικά τα άτομα που ενδέχεται να επηρεαστούν από το ατύχημα σχετικά με τους κινδύνους και τον τρόπο αντίδρασης σε περίπτωση ατυχήματος. Οι πληροφορίες αυτές, οι οποίες εξηγούν τον τρόπο με τον οποίο θα ηχήσουν οι προειδοποιήσεις, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να ενεργήσει το κοινό, οφείλουν να είναι διαθέσιμες στο διαδίκτυο. Η οδηγία Seveso III καθιστά επίσης αυστηρότερες τις διαδικασίες δημόσιας διαβούλευσης σχετικά με έργα, σχέδια και προγράμματα που αφορούν μονάδες τις οποίες καλύπτει η νομοθεσία. Ειδικότερα, τα κράτη μέλη πρέπει να διασφαλίζουν ότι παρέχεται στο ενδιαφερόμενο κοινό η δυνατότητα να γνωμοδοτεί εγκαίρως για τα εξωτερικά σχέδια έκτακτης ανάγκης κατά την κατάρτιση ή την ουσιαστική τροποποίησή τους, καθώς και να διασφαλίζουν ότι το ενδιαφερόμενο κοινό δικαιούται να διατυπώνει παρατηρήσεις και γνώμες ενώπιον της αρμόδιας αρχής προτού ληφθεί απόφαση για ένα συγκεκριμένο μεμονωμένο έργο και ότι τα αποτελέσματα των διαβουλεύσεων λαμβάνονται δεόντως υπόψη κατά τη λήψη απόφασης.