Παράνομη διακίνηση αποβλήτων
Πρόσφατη νομολογία του ΔΕΕ για τη μεταφορά αποβλήτων
Η νομολογία του ΔΕΕ συμβάλλει επίσης στην κατανόηση της σχέσης μεταξύ των νομικών καθεστώτων που θεσπίζονται από διάφορες νομοθετικές πράξεις της ΕΕ. Για παράδειγμα, στην υπόθεση C-634/17 (ReFood), το ΔΕΕ αποφάνθηκε ότι οι αποστολές ζωικών υποπροϊόντων που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του κανονισμού αριθ. 1069/2009 (κανονισμός για τα ζωικά υποπροϊόντα) εξαιρούνται από το πεδίο εφαρμογής του WSR, εκτός εάν ο κανονισμός για τα ζωικά υποπροϊόντα προβλέπει ρητά την εφαρμογή του WSR. Στην υπόθεση C-399/17 (Επιτροπή κατά Τσεχικής Δημοκρατίας), το Δικαστήριο κλήθηκε να αποφασίσει εάν η Τσεχική Δημοκρατία παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τον WSR αρνούμενη να παραλάβει ουσία γνωστή ως TPS-NOLO (ή Geobal) που είχε αποσταλεί στην Πολωνία χωρίς να τηρηθούν οι απαιτούμενες διατυπώσεις του WSR Η τσεχική κυβέρνηση υποστήριξε ότι η ουσία δεν ήταν απόβλητο, δεδομένου ότι είχε καταχωριστεί δυνάμει του κανονισμού REACH (κανονισμός αριθ. 1907/2006) και χρησιμοποιείτο ως καύσιμο. Το ΔΕΕ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η Επιτροπή δεν απέδειξε ότι η επίμαχη μεταφορά ήταν μεταφορά αποβλήτων κατά την έννοια του WSR και ότι, ως εκ τούτου, δεν συνιστούσε παράνομη μεταφορά για τους σκοπούς του εν λόγω κανονισμού. Σύμφωνα με το ΔΕΕ, το επίμαχο μείγμα ενδέχεται να έχει καταχωριστεί εσφαλμένα βάσει του κανονισμού REACH, αγνοώντας την ταξινόμησή του ως αποβλήτου. Ωστόσο, μια τέτοια υπόθεση δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι αποδεικνύει ότι το μείγμα συνιστά απόβλητο. Αν και δεν επιτρέπει οριστικό συμπέρασμα περί του αντιθέτου, η καταχώριση μιας ουσίας βάσει του κανονισμού REACH έχει, ωστόσο, σημασία προκειμένου να καθοριστεί εάν η εν λόγω ουσία έχει παύσει να είναι απόβλητο (βλ. επίσης υπόθεση C-358/11, Lapin ELY-keskus, liikenne ja cost-effectiveness).
Στην υπόθεση C-1/11 (Interseroh Scrap and Metals Trading), το εθνικό δικαστήριο εξέτασε ουσιαστικά εάν μπορεί να περιοριστεί η υποχρέωση παροχής πληροφοριών που προβλέπεται στο άρθρο 18 παράγραφος 1 του WSR από το δικαίωμα προστασίας του επιχειρηματικού απορρήτου. Το ΔΕΕ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι συνέπεια της διοικητικής διαδικασίας παρακολούθησης που προβλέπεται στον WSR είναι ότι ο παραλήπτης της μεταφοράς ενημερώνεται για το όνομα του παραγωγού αποβλήτων και δεν μπορεί να συναχθεί παρέκκλιση από τον εν λόγω κανονισμό. Το πεδίο εφαρμογής των εν λόγω απαιτήσεων εμπιστευτικότητας περιορίζεται κατ’ ανάγκη στις επαφές που έχουν τα πρόσωπα τα οποία έχουν πρόσβαση στο έγγραφο αποστολής, δηλαδή οι αρμόδιες διοικητικές αρχές και τα πρόσωπα που εμπλέκονται στην εν λόγω αποστολή, με τρίτα μέρη ως προς την εν λόγω αποστολή.