Εισαγωγή
Ο υδράργυρος είναι μία από τις πλέον επικίνδυνες περιβαλλοντικές τοξίνες και αποτελεί απειλή τόσο για το περιβάλλον όσο και για την ανθρώπινη υγεία. Πρόκειται για πτητικό μέταλλο που μπορεί να μεταφερθεί μέσω του αέρα σε μεγάλες αποστάσεις. Δεν μπορεί να υποβαθμιστεί, αλλά συσσωρεύεται στο έδαφος, το νερό και τους ζωντανούς οργανισμούς. Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό να μειωθεί η χρήση και η εκπομπή υδραργύρου.
Οι περισσότερες εκπομπές υδραργύρου και οι συναφείς κίνδυνοι έκθεσης προκύπτουν από ανθρωπογενείς δραστηριότητες όπως η πρωτογενής εξόρυξη και επεξεργασία υδραργύρου, η χρήση υδραργύρου σε προϊόντα και βιομηχανικές διεργασίες, η βιοτεχνική και μικρής κλίμακας εξόρυξη και επεξεργασία χρυσού, η καύση άνθρακα και η διαχείριση των αποβλήτων υδραργύρου.
Η ΕΕ προσπαθεί να μειώσει τον κίνδυνο έκθεσης του ανθρώπου και του περιβάλλοντος στον υδράργυρο, συνάδοντας σε μεγάλο βαθμό με τη διεθνή Σύμβαση της Μιναμάτα για τον υδράργυρο, η οποία περιορίζει και απαγορεύει τον υδράργυρο τόσο στα προϊόντα όσο και στις βιομηχανικές διεργασίες από το 2020. Η σύμβαση υπεγράφη το 2013 και τέθηκε σε ισχύ τον Αύγουστο του 2017.