Εισαγωγή
Ως συνέπεια της αυξανόμενης ευαισθητοποίησης του ευρέος κοινού σχετικά με περιβαλλοντικά ζητήματα μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, καθώς και των αυξανόμενων αποδείξεων από πρώτο χέρι ως προς τις περιβαλλοντικές συνέπειες των βιομηχανικών δραστηριοτήτων και των υποδομών καθαυτών, δημόσια και ιδιωτικά έργα αντιμετώπιζαν σταδιακά αυξανόμενο επίπεδο τόσο δημόσιου όσο και θεσμικού ελέγχου, όχι μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες αλλά και στη Βόρεια και Δυτική Ευρώπη. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, θεσπίστηκε την 1η Ιανουαρίου 1970 ο Εθνικός Νόμος Περιβαλλοντικής Πολιτικής (NEPA), σημαντικότερο αποτέλεσμα του οποίου ήταν η απαίτηση όλες οι εκτελεστικές ομοσπονδιακές υπηρεσίες να εκπονούν περιβαλλοντικές εκτιμήσεις και δηλώσεις περιβαλλοντικού αντικτύπου που να αφορούν τις πιθανές περιβαλλοντικές επιπτώσεις των προτεινόμενων δράσεων των ομοσπονδιακών υπηρεσιών. 
Ο NEPA χρησίμευσε ως πρότυπο για μια σειρά εθνικών νομοθετημάτων σχετικών με την περιβαλλοντική εκτίμηση σε όλο τον κόσμο. Στην Ευρώπη, οι σχετικές εργασίες ξεκίνησαν τη δεκαετία του 1970 υπό την αιγίδα της Οικονομικής Επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών για την Ευρώπη (UNECE).
Η περιβαλλοντική εκτίμηση είναι μια διαδικασία που διασφαλίζει ότι, προτού ληφθούν αποφάσεις, λαμβάνονται υπόψη οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις των αποφάσεων αυτών. Περιβαλλοντική εκτίμηση μπορεί να πραγματοποιηθεί είτε για μια πληθώρα μεμονωμένων έργων, όπως ένα φράγμα, ένας αυτοκινητόδρομος, ένας αερολιμένας ή ένα εργοστάσιο, βάσει της οδηγίας 2011/92/ΕΕ (επίσης γνωστής ως οδηγία για την «εκτίμηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων» ή, εν συντομία, οδηγία ΕΠΕ) ή για δημόσια σχέδια ή προγράμματα από διάφορους τομείς, βάσει της οδηγίας 2001/42/ΕΚ (επίσης γνωστής ως οδηγία για τη «στρατηγική περιβαλλοντική εκτίμηση» ή οδηγία ΣΠΕ). Κοινή αρχή και των δύο οδηγιών είναι να διασφαλιστεί ότι τα σχέδια, τα προγράμματα και τα έργα που ενδέχεται να έχουν σημαντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον υπόκεινται σε περιβαλλοντική εκτίμηση πριν από την έγκριση ή την αδειοδότησή τους. Η διαβούλευση με το κοινό αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό των διαδικασιών περιβαλλοντικής εκτίμησης.
Σκοπός των οδηγιών για την περιβαλλοντική εκτίμηση είναι να παράσχουν υψηλό επίπεδο προστασίας του περιβάλλοντος και να συμβάλουν στην ενσωμάτωση περιβαλλοντικών πτυχών στην προετοιμασία έργων, σχεδίων και προγραμμάτων με στόχο τη μείωση του περιβαλλοντικού τους αντικτύπου. Διασφαλίζουν τη συμμετοχή του κοινού στη λήψη αποφάσεων και, ως εκ τούτου, ενισχύουν την ποιότητα των αποφάσεων.